* του Κώστα Φάλαγγα
Ένα ξενοδοχείο είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπως κάθε επιχείρηση. Κάθε επιχείρηση ή εταιρεία, έχει περισσότερους από έναν εμπλεκόμενους, ιδιαίτερα δε, στην Ελλάδα, όπου οι οικογενειακές επιχειρήσεις αποτελούν τη σπονδυλική στήλη της οικονομίας και συνήθως απαρτίζονται από τα ίδια μέλη της οικογένειας.
Η εμπειρία των ιδρυτών, αφού με κόπο, φιλότιμο, χρόνο και χρήματα έχουν ξοδέψει ώστε να εδραιωθεί η επιχείρησή τους είναι βεβαίως σεβαστή και πολλές φορές όπως γνωρίζουμε μέσα στον κυκεώνα της Ελλαδικής γραφειοκρατίας και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η κατανόηση του όρου επιχειρηματικότητα, ηρωική.
Οποιοσδήποτε γονέας, έτσι και ο γονέας επιχειρηματίας μοιράζεται προσδοκίες, επιθυμίες, εφαρμόζει το επιλεγμένο σύστημα διαπαιδαγώγησης, δίνει την κατάλληλη τόσο χρονικά όσο και ποιοτικά προσοχή, ώστε να γαλουχηθεί η επόμενη γενιά και να κεντριστεί συνάμα, το ενδιαφέρον της για διαιώνιση της επιχείρησης.
Ο γονέας – επιχειρηματίας έχει να αντιμετωπίσει ανησυχίες και ανασφάλειες κάτι απολύτως φυσιολογικό. Ο δυνητικός διάδοχος είτε α) είναι ικανός να διεκπεραιώσει τα καθήκοντα του ιδρυτή, είτε β) λιγότερο ικανός, αντιμετωπίζει πολλές φορές άδικα, συμπεριφορές εκτός αντικειμενικών και λογικών προσδιορισμών. Οι συμπεριφορές αυτές βλάπτουν πρώτον την οικογένεια διότι η επιχείρηση γίνεται το μήλον της Έριδος, και δεύτερον την επιχείρηση η οποία γίνεται πεδίο συγκρουσιακών γεγονότων με πολλές φορές αρνητικά αποτελέσματα τόσο στη φήμη όσο και στα οικονομικά αποτελέσματα.
Οι ιδρυτές οφείλουν να είναι διορατικοί. Πρέπει να φροντίζουν πριν τα 50-60 έτη να έχουν πραγματοποιήσει ένα πρόγραμμα διαδοχής είτε με α) μέλη της οικογένειας ικανά να ανταπεξέλθουν (θα ήταν σωστό να κρίνονται αντικειμενικά από τρίτους στον εκάστοτε τομέα), είτε β) με τη διαμόρφωση συμβουλίων που θα απαρτίζονται από τρίτα άτομα, γνώριμα της επιχείρησης, εξειδικευμένα στον τομέα αυτό και ικανά να κρίνουν από κοινού και να δίνουν αποτελέσματα στους μετόχους – απογόνους εάν δεν μπορούν οι ίδιοι οι μέτοχοι – απόγονοι να αναλάβουν τέτοια καθήκοντα. Σήμερα πολλά συμβούλια εταιρειών αποτελούνται κυρίως από τον ιδρυτή – Πρόεδρο και τρίτους οι οποίοι τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία απολύτως γνώση του αντικειμένου, δεν ασκούν κανένα διαχειριστικό καθήκον διότι δεν θα μπορούσαν, ούτε μπορούν να προσφέρουν ουσιαστικό παραγωγικό έργο.
Οι Έλληνες ιδρυτές οικογενειακών επιχειρήσεων είναι συνήθως αναβλητικοί χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Από τη μία ατενίζουν το μακρύ μέλλον χωρίς στρατηγική και από την άλλη απασχολούνται με το day-to-day operation κάτι που τους αποκόπτει τόσο από το να βλέπουν το δάσος κι όχι το δέντρο όσο και από το να δημιουργούν με τους δυνητικούς διαδόχους σωστές στρατηγικές.
Oι ιδρυτές οικογενειακών επιχειρήσεων σκέπτονται συχνά τί θα συμβεί όταν δεν θα είναι πλέον παρόντες. Αυτό επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση αλλά και μία επιτακτική ανάγκη για σωστό προγραμματισμό διαδοχής στο πλαίσιο της οργάνωσης της επιχείρησης. Ο ιδρυτής δεν χρειάζεται να είναι μέσα στην επιχείρηση αλλά δίπλα στην επιχείρηση όταν ο απόγονος χρειαστεί κάτι. Ο ιδρυτής έχει όλες τις δυνατότητες σήμερα, και τα μέσα να πετύχει τη σωστή διαδοχή ή τη σωστή οργάνωση της συνέχειας της επιχείρησης, και να είναι ξεκάθαρος κοιτώντας στα μάτια τους διαδόχους.
Οι 4 προϋποθέσεις για σωστή διαδοχή στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις είναι οι εξής:
- συγγραφή και αποδοχή ενός «Συντάγματος», με σαφέστατους κανόνες διαχείρισης,
- δημιουργία οικογενειακού συμβουλίου με συμμετοχή εξωτερικού συμβούλου – μέντορα – συνδετικού κρίκου των διαδόχων εξειδικευμένο στο hotel operation με εμπειρία,
- συγκεκριμένο σύστημα επίλυσης ενδοοικογενειακών διαφορών και,
- διαδικασία διαδοχής σε νομικό επίπεδο από τον Ιδρυτή.
*Ο Κώστας Φάλαγγας είναι financial, marketing & operational consultant για ξενοδοχεία και εταιρείες ξενοδοχειακών επιχειρήσεων.
Comments